“Beursaap verslaat AEX weer eens”, zo laat de NOS in een artikel weten. Wie zoekt op internet zal meerdere artikelen vinden waarin te lezen valt dat apen betere aandelen kan selecteren dan de beleggingsexpert. Als dit werkelijk waar is, hoe is dat dan mogelijk? Wij vinden educatie van beleggers erg belangrijk. Daarom leggen wij je uit waarom apen die willekeurig aandelen selecteren een hoger rendement zullen behalen dan de markt.

Het Dartbord

Figuur 1 geeft de holdings van de Russell 3000 Index per 31 december 2016 weer. Deze wordt gezien als een goede graadmeter voor de Amerikaanse aandelenmarkt, de grootste markt ter wereld. De componenten van de index zijn weergeven met vakjes en onderverdeeld naar marktkapitalisatie ofwel ‘market-cap’. Market-cap is de aandelenprijs vermenigvuldigd met het aantal uitstaande aandelen. De grootte van het vakje van elk aandeel is naar verhouding van de respectievelijke weging in de index. Zo heeft in figuur 1 Apple (AAPL) het grootste vak, omdat Apple de grootste market-cap heeft in de groep. In deze figuur zie je dat de vakjes van boven naar beneden steeds kleiner worden, van grotere naar kleinere bedrijven. De vakjes hebben ook een kleurcodering in vier groepen op basis van hun bedrijfsomvang en naar gelang het waardeaandelen of groeiaandelen zijn. Waardeaandelen hebben lagere relatieve prijzen (zoals gemeten door bijvoorbeeld de prijs-boekwaardeverhouding) en groeiaandelen hebben in de regel hogere relatieve prijzen. In de figuur duidt blauw op largecap waardeaandelen (LV), groen op largecap groeiaandelen (LG), grijs op smallcap waardeaandelen (SV) en geel op smallcap groeiaandelen (SG).

Figuur 1, Amerikaanse aandelen naar grootte van marktkapitalisatie

Op basis van deze onderverdeling kunnen we figuur 1 vergelijken als graadmeter voor de Amerikaanse aandelenmarkt, die dus vergelijkbaar is met de totale portefeuille die professionele vermogensbeheerders moeten aanhouden in hun concurrentie met de ‘apen’. Omdat er voor elke belegger met een overweging in een aandeel (ten opzichte van zijn weging naar market-cap) ook een belegger moet zijn met een onderweging in hetzelfde aandeel, betekent dit dat de gemiddelde belegde dollar in totaal een portefeuille moet vertegenwoordigen die de markt als geheel, min of meer, weerspiegelt.

Figuur 2 is een voorbeeld van dezelfde afbeelding van het bord dat de apen gebruiken om hun spel te spelen. Hier bestaat de index uit dezelfde componenten als figuur 1, maar in plaats van elk bedrijf te wegen naar market-cap, krijgen ze allemaal dezelfde weging. Zo is in dit geval het oppervlak van het vakje van Apple even groot als dat van elke ander bedrijf in de index, ongeacht de market-cap. Figuur 2 lijkt meer op een lijst met beursnoteringen die je in de krant zult tegenkomen.

Figuur 2, Amerikaanse aandelen onderverdeeld naar gelijke omvang

Een vergelijking van figuur 1 en figuur 2 laat duidelijk een groot verschil zien tussen de twee figuren. In figuur 1 wordt het oppervlak beheerst door largecap waardeaandelen en largecap groeiaandelen (blauw en groen). In figuur 2 overheersen daarentegen smallcap waardeaandelen (grijs en geel). Waarom is dat van belang? Onderzoek heeft aangetoond dat aandelen van kleinere bedrijven hogere rendementen hebben behaald vergeleken met aandelen van grotere bedrijven. Uit onderzoek blijkt ook dat waardeaandelen (aandelen met een relatief lagere prijs), historisch gezien, hogere rendementen hebben behaald ten opzichte van groeiaandelen (aandelen met een relatief hogere prijs). Omdat in figuur 2 een groter oppervlak ingenomen wordt door smallcap waardeaandelen, is het waarschijnlijker dat een aandelenportefeuille die willekeurig wordt geselecteerd door er met darts naar te gooien, in vergelijking, met de markt zal neigen naar bronnen met een hogere rendementsverwachting.

Dus… Gooien Maar?

Dit betekent echter niet dat het willekeurig selecteren van aandelen door er met een dart naar te gooien een efficiënte of betrouwbare beleggingsaanpak is. Om te beginnen gaat deze benadering voorbij aan de complexiteit van concurrerende markten.

Neem bijvoorbeeld een ogenschijnlijk eenvoudige strategie die elk aandeel in de Russell 3000 met een gelijke weging bevat (wat overeenkomt met het kopen van het hele dartboard in figuur 2). Om een gelijke weging te behouden in alle 3000 effecten, moet een belegger regelmatig die posities herbalanceren door aandelen te kopen van bedrijven die zijn gedaald in prijs en aandelen verkopen die zijn gestegen. Dit komt omdat bij verandering van de marktprijs de respectievelijke weging van elke individuele belegging in de portefeuille mee verandert. Nog afgezien van het feit of deze frequente handelstransacties waarde toevoegen, gaat het gepaard met hogere kosten. Beleggers stellen zich daarmee mogelijk bloot aan een ongewenst resultaat.

Als er daarentegen bekende relaties zijn die de verschillen in verwachte rendementen op aandelen verklaren en op basis van een systematische en doelgerichte benadering rekening houdt met reële beperkingen, dan neemt uw kans op een beleggingssucces hoogstwaarschijnlijk toe. Zaken die in ogenschouw genomen moeten worden, bij een dergelijke benadering zijn onder andere: wat zijn de bepalende bronnen van verwacht rendement en hoe kan een portefeuille het beste samengesteld worden om hier gebruik van te maken. En is het spreidingsniveau toereikend, hoe gaat het met herbalanceren en hoe kunnen de kosten van een dergelijke strategie beheerst worden.

Op Lange Termijn

Ten slotte kan niet vaak genoeg worden benadrukt hoe belangrijk het is om een vermogensallocatie te kiezen die past bij uw doelstellingen, risicotolerantie en gericht is op de lange termijn. Zelfs goed gestructureerde portefeuilles die streven naar een hoger verwacht rendement zullen af en toe tegenvallende resultaten hebben. Een financieel adviseur kan een belegger helpen een geschikte vermogensallocatie te kiezen, op koers te blijven tijdens perioden met tegenvallende resultaten en de bovengenoemde factoren zorgvuldig te overwegen. Zo kan de belegger beslissen of een bepaalde beleggingsstrategie voor hem de juiste is.

Conclusie

Wat kunnen beleggers uit deze analyse concluderen? Ten eerste: beleggers kunnen de markt – net als apen – overtreffen door een portefeuille in te richten op basis van betrouwbare bronnen van hoger verwacht rendement en niet hoeven te speculeren op marktprijsschommelingen. Ten tweede: implementatie en geduld zijn van essentieel belang. In het nastreven van hoger verwacht rendement is het erg belangrijk dit te doen op een kostenbewuste manier en gefocust te blijven op de lange termijn.