Tijdens een recent buurtfeest sprak ik met buurtgenoten over mijn vak. Al snel ging het over de prestaties van de eigen beleggingsportefeuille. Het viel me op dat veel, toch redelijk hoog opgeleide, bewoners geen gebruik maakten van een professional maar hun beleggingsportefeuille zelf beheerden. De gesprekken gingen over de prestaties van Akzo en de matige prestaties van Aegon en waarom de koers van Shell niet hoger stond. Uiteraard werd er ook gevraagd naar mijn mening en mijn antwoord luidde dat het zeer onverstandig is om te beleggen in individuele aandelen en dat ik ze adviseerde een expert in te schakelen.
” Veel beleggers kiezen voor individuele aandelen. Ze zijn niet op de hoogte van de enorme risico’s die ze nemen “
In eerdere artikelen hebben we beleggers erop gewezen dat beleggen in individuele aandelen de kans op een succesvolle beleggingservaring aanzienlijk verlaagd. In dit artikel liet ik zien dat van de vele duizenden beursgenoteerde ondernemingen slechts een beperkt aantal ondernemingen verantwoordelijk is voor het rendement dat de markten hebben opgeleverd. Het merendeel van de beursgenoteerde ondernemingen is niet in staat om de belegger maar ook enig rendement te bieden.
Ik behandelde een onderzoek genaamd ‘The Capitalism Distribution’ dat door Longboard Asset Management verricht was. In dit onderzoek werden de prestaties van individuele aandelen geanalyseerd over de periode van 1983 tot en met 2006. Zeer recent is dit onderzoek geüpdatet. In deze update is de periode vanaf 1990 tot en met 2015 geanalyseerd. De prestaties van meer dan 14.500 verschillende aandelen is geanalyseerd. De S&P 500 index leverde beleggers over deze periode een gemiddelde jaarrendement van 10,0% op. Dat betekent een totaal rendement van maar liefst 1.324%!
De belangrijkste conclusies
In dit onderzoek werden zeer belangrijke conclusies getrokken. Conclusies dit aantonen hoe gevaarlijk het is om te beleggen in individuele aandelen en het niet aanbrengen van spreiding in een beleggingsportefeuille eigenlijk is.
De belangrijkste bevindingen zijn:
- 1.120 aandelen (7,70%) versloegen de S&P 500 index met meer dan 500%;
- 976 aandelen (6,80%) bleven meer dan 500% achter bij de S&P 500 index;
- 3.431 aandelen (23,70%) bleven meer dan 200% achter bij de S&P 500 index;
- 3.683 aandelen (25,0%) verloor tenminste 75% van hun waarde zonder rekening te houden met inflatie. Houden we rekening met de inflatie, dan bedroeg het waardeverlies 96,3%;
- 9.500 aandelen (65,5%) leverde geen reëel rendement op.
De 80/20 regel lijkt op van toepassing op aandelen. Een kleine 20% van alle aandelen is volledig verantwoordelijk voor alle behaalde winsten. De resterende 80% wist tezamen geen rendement op te leveren.
Ondanks deze toch bedroevende cijfers waar dus 80% van alle ondernemingen de belegger geen enkel rendement wist te bieden, behaalden beleggers die gebruik maakten van goedkope breed gespreide indexfondsen toch een gemiddeld jaarrendement van 10% per jaar. De oorzaak is dat indices marktkapitalisatie gewogen zijn. Succesvolle ondernemingen zien hun beurskoersen stijgen. De weging in de index wordt dus steeds groter. Dit in tegenstelling tot slechte(re) ondernemingen. Die worden geconfronteerd met lagere koersen en een steeds lagere weging in de index.
Spreiding is dus enorm belangrijk
Onderzoek toont dus aan de meeste aandelen (4 op de 7) niet in staat zijn om een beter rendement dan een spaarrekening op te leveren. De distributie van de rendementen laat zien dat slechts een handvol aandelen volledig verantwoordelijk is voor het totale marktrendement.
Waarom zou een belegger een dergelijke kansberekening überhaupt accepteren? In mijn optiek zijn hiervoor een aantal redenen. De eerste reden is dat een belegger niet op de hoogte is van deze rendementsverdeling. De tweede reden is dat de belegger van mening is dat het winnende aandeel van te voren geselecteerd kan worden. In beide gevallen zou het verstandig zijn om gebruik te maken van de diensten van een expert.
Dat is dan ook de reden dat onze modelportefeuille uit meer dan 12.000 verschillende ondernemingen bestaan. Zo weten we zeker dat de beperkte winnende aandelen van de komende tien jaar in de portefeuilles van onze klanten aanwezig is.
Disclaimer: Al uw beleggingen zijn onderhevig aan risico, inclusief het risico van het mogelijke verlies van uw investering. Spreiding is geen garantie voor winst noch een bescherming tegen een mogelijk verlies op korte of middellange termijn. Dit artikel is een vrije vertaling van een artikel van Larry Swedroe.
Jan de Vries
Jan is founding partner van EBI Capital. Binnen EBI Capital is Jan verantwoordelijk voor de wetenschappelijk onderbouwde beleggingsfilosofie.
jan@ebicapital.nl
06 – 46 44 51 48
Heb je vragen of wil je reageren op dit artikel? Schroom niet om contact met ons op te nemen!