Veel beleggers kiezen ervoor om slechts in een beperkt aantal individuele aandelen te beleggen. Wetenschappelijk inzicht toont aan dat dit zeer waarschijnlijk leidt tot een tegenvallend rendement. Dit wordt in een recent onderzoek weer bevestigd. 

De onderzoekers gebruiken een grote steekproef van meer dan 64.000 wereldwijde aandelen om langetermijnresultaten voor aandeelhouders te beoordelen. Ze richten zich in het bijzonder op samengestelde buy-and-hold rendementen en de verbetering van de aandeelhouderswaarde als gevolg van investeringen in de publieke aandelenmarkten, in vergelijking met een benchmark van Amerikaanse kortlopende obligaties. De onderzoekers krijgen verschillende inzichten.

Ten eerste tonen ze aan dat de meerderheid van de samengestelde langetermijnrendementen gemeten voor de steekproef van januari 1990 tot december 2020, inclusief 55,2% van de Amerikaanse aandelen en 57,4% van de niet-Amerikaanse aandelen, achterblijft bij rendementen van Amerikaanse kortlopende obligaties. Het feit dat de meerderheid van beursgenoteerde aandelen onderpresteert ten opzichte van kortlopende obligaties, zelfs terwijl de aandelenmarkten als geheel de aandeelhouderswaarde met vele biljoenen dollars hebben verbeterd, is toe te schrijven aan de sterke positieve scheefheid in samengestelde aandelenrendementen. Deze positieve scheefheid is op zijn beurt te wijten aan zowel scheefheid in de verdeling van maandelijkse aandelenrendementen als aan de effecten van samengestelde rendementen.

Ten tweede laten de onderzoekers zien dat het creëren van aandelenmarkten sterk geconcentreerd is; slechts vijf bedrijven (Apple, Microsoft, Amazon, Alphabet en Tencent) zijn verantwoordelijk voor 10,3% van de $75,66 biljoen aan netto aandelenmarktwinst in de steekproef. De best presterende 0,25% van de bedrijven was verantwoordelijk voor de helft van de wereldwijde netto vermogenscreatie en de best presterende 2,39% van de bedrijven was verantwoordelijk voor alle netto wereldwijde vermogenscreatie. De concentratie van vermogenscreatie in relatief weinig bedrijven is toe te schrijven aan verschillende, potentieel elkaar beïnvloedende, verklaringen, waaronder dwarsdoorsnede variatie in bedrijfsgrootte, variatie in het aantal maanden dat aandelen aanwezig zijn in de database, de eerder genoemde positieve scheefheid in samengestelde rendementen, evenals puur toevallige uitkomsten.

De resultaten die hier worden gerapporteerd, zijn belangrijk vanuit verschillende perspectieven. Terwijl de meeste empirische analyses van aandelenmarkten zich richten op de gemiddelde rendementen gemeten over korte (bijvoorbeeld maandelijkse) periodes, kunnen de investerings- en beslissingshorizon van individuen of fondsbeheerders (met name pensioenfondsen) zich uitstrekken over decennia en verschillen ze ongetwijfeld per belegger. De resultaten hier tonen aan dat de eigenschappen van rendementen op aandelen die samengesteld zijn over lange perioden aanzienlijk verschillen van die van rendementen op korte termijn. Deze resultaten zijn enigszins meer uitgesproken voor niet-Amerikaanse aandelen in vergelijking met Amerikaanse aandelen.

De resultaten zijn ook relevant voor het debat over actief versus passief beleggen. De resultaten hier tonen aan dat de vermogensgroei die wordt gecreëerd door beleggen in de aandelenmarkt grotendeels te danken is aan grote positieve uitkomsten van slechts enkele aandelen. Dat betekent dat een grote uitdaging voor beleggers die ervoor kiezen om niet breedgespreid passief te beleggen. Deze beleggers moeten over de kunde beschikken om die paar winnende aandelen vooraf te kunnen selecteren of moeten in staat zijn om die fondsbeheerder te kunnen selecteren die wel over die gave beschikt. Het gegeven dat dit onmogelijk is, versterkt de keuze om passief te gaan beleggen in een brede index.

Aan de andere kant benadrukken de resultaten voor beleggers met een voldoende sterke voorkeur voor positieve scheefheid, of voor de (vermoedelijk weinige) investeerders met het juiste vergelijkend voordeel bij het identificeren van aandelen die waarschijnlijk buitensporige rendementen op de lange termijn zullen opleveren, de mate waarin succesvolle aandelenselectie de rijkdom kan vergroten.

De sterke positieve scheefheid in de verdeling van rendementen op de lange termijn van aandelen is bijzonder belangrijk voor financiële planning. Bijvoorbeeld, de beoordeling of pensioenfondsen voldoende gekapitaliseerd zijn, is typisch gebaseerd op aannames over gemiddelde rendementen en de gemiddelde waarde van de verdeling van mogelijke toekomstige portefeuillewaarden. Afwijkend van het voortdurende debat over de vraag of de veronderstelde gemiddelden geschikt zijn, zullen de (mogelijk grote) meerderheid van individuele toekomstige uitkomsten in een positief scheef verdeelde verdeling lager zijn dan het gemiddelde. Het is daarom belangrijk dat financiële planning expliciet rekening houdt met de scheefheid van de verdeling van rendementen op lange termijn.

Conclusie

Bij EBI Capital heb je als belegger de allergrootste spreiding die mogelijk is. Doordat wij in meer dan 13.000 beursgenoteerde ondernemingen beleggen, weet je zeker dat jouw portefeuille optimaal gespreid is.